Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Λέξεις

Έχουν σημασία οι λέξεις που χρησιμοποιούμε;

Νομίζω πως έχουν. Με πολλούς τρόπους.

via
Υπάρχουν λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια με προσβλητικό περιεχόμενο και αργότερα έγινε προσπάθεια να αντικατασταθούν από άλλες, τις λεγόμενες πολιτικά ορθές λέξεις. Τρανταχτό παράδειγμα η λέξη "μαύρος" που αντικαταστάθηκε από το "έγχρωμος". Η πολιτικά όρθη χρήση της γλώσσας προκάλεσε με τη σειρά της αντιδράσεις, συζητήσεις και αναλύσεις που δεν είμαι σε θέση να αγγίξω καν εδώ.

Υπάρχουν όμως και στην καθημερινότητα μας λέξεις που χρησιμοποιούμε ίσως από συνήθεια, χωρίς να το πολυσκεφτούμε, οι οποίες ανάλογα με την χροιά τους και τους συνειρμούς που προκαλούν ίσως επηρεάζουν και την διάθεση μας.

Η τάση για παράδειγμα να χαρακτηρίζουμε τον καιρό ως καλό ή κακό. Κι αν έχει λιακάδα ας πούμε λέμε ότι έχει καλό καιρό, ενώ αν βρέχει, δεν έχει καλό καιρό. Ή έχει κακοκαιρία. Στην πραγματικότητα απλώς βρέχει. Και τίποτα καλό ή κακό δεν υπάρχει στην βροχή, είναι ένα καιρικό φαινόμενο.

Κάποιες λέξεις είναι θετικές: αγάπη, χαρά, ευτυχία, γέλιο.

Κάποιες είναι αρνητικές: δυστυχία, μιζέρια, μίσος.

Άλλες λέξεις, καταρχήν ουδέτερες, δημιουργούν διαφορετικούς συνειρμούς στον καθένα ανάλογα με το χαρακτήρα, τις προτιμήσεις και τις εμπειρίες του. Έτσι η λέξη "αεροπλάνο" σ' εμένα προκαλεί χαμόγελο γιατί λατρεύω τα ταξίδια, σε κάποιον άλλο που φοβάται τα αεροπλάνα προκαλεί ίσως ταχυπαλμία.

Υπάρχουν και οι "κακές" λέξεις. Μην λες κακές λέξεις, δηλαδή μην βρίζεις.

Υπάρχουν και λέξεις στις οποίες αποδίδεται τόση δύναμη ώστε ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να τις αρθρώσουν. Η γιαγιά μου, στα 80 της τώρα, δεν έχει πει ποτέ την λέξη καρκίνος. Πραγματικά φοβάται να την πει, για εκείνη είναι "η κακιά αρρώστια". Στον κόσμο του Χάρρυ Πόττερ δεν έλεγαν το όνομα του Βόλντεμορτ, ήταν ο "Ξέρεις ποιος" ή "He who must not be named". (Τώρα αν δεν έχεις διαβάσει Χάρρυ Πόττερ, δυσκολεύεσαι λίγο, μήπως να διάβαζες, είναι τέλειος).

Αν συμφωνείς ότι οι λέξεις έχουν μια κάποια δύναμη, μπορείς σιγά σιγά να αρχίσεις να τις επιλέγεις και να τις χρησιμοποιείς πιο προσεκτικά ή να παίζεις μαζί τους διάφορα παιχνίδια.

Ο τρόπος για μένα να δω αν οι λέξεις επηρεάζουν την διάθεση μου είναι να τις αντικαθιστώ, να παίζω λίγο μαζί τους. Έτσι η πρόσφατη βροχή δεν ήταν κακοκαιρία αλλά μια υπέροχη αναζωογοννητική βροχή. Ναι ήδη ακούγεται πολύ καλυτερο.


Εκεί που έχω δώσει ρεσιτάλ στο παιχνίδι των λέξεων είναι με τις "δουλειές του σπιτιού". Δεν σιδερώνω, φροντίζω να έχουμε όμορφα ρούχα, δεν σκουπίζω και δεν σφουγγαρίζω αλλά δημιουργώ ένα όμορφο περιβάλλον για μένα και την κόρη μου, δεν κάνω τζάμια, φροντίζω να έχουμε απρόσκοπτη θέα προς τα έξω (ναι εντάξει το παράκανα, το ξέρω).

Οι λέξεις που επιλέγουμε μπορεί να έχουν και ιδιαίτερη σημασία σε θέματα διαπαιδαγώγησης, το μελετώ και θα επανέλθω με άλλη ανάρτηση.

Καθώς γράφω αναρωτιέμαι, άραγε η γλώσσα μας να έχει περισσότερες θετικές, αρνητικές ή ουδέτερες λέξεις;

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Πρώην κοινοί φίλοι

Πριν αρκετά χρόνια αποφάσισα να αναζητήσω το επαγγελματικό μου μέλλον σε μια πόλη πολύ μακριά από τον τόπο καταγωγής μου. Άφησα πίσω σπίτι, γονείς και φίλους και ξεκίνησα για άλλες πολιτείες. Γνώρισα τον μπαμπά της φράουλας, ξένος κ αυτός σ' αυτήν την πόλη, γίναμε ζευγάρι και εγκατασταθήκαμε για τα τα καλά. Μαζί με όλα τα άλλα αποκτήσαμε νέους φίλους, παρέες και γνωστούς. Κυρίως κοινούς. Κάποιοι ήταν ήδη ζευγάρια, κάποιοι όχι, στην πορεία σχεδόν όλοι παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και γίναμε μια όμορφη παρέα.

Διαβάζω πολλές φορές και ακούω νέες μαμάδες που αναρωτιούνται και στενοχωριούνται γιατί μετά το παιδί απομακρύνθηκαν με τις ελεύθερες φίλες τους. Αυτό δεν το έζησα καθόλου. Η μητρότητα μας βρήκε πολύ κοντά χρονικά με τις φίλες μου εδώ και βοήθησε να μοιραστούμε περισσότερα παρά μας απομάκρυνε.  Οι παιδικές και "φοιτητικές" μου φίλες είναι πάντα παρούσες στην ζωή μου έστω και εξ αποστάσεως. Έτσι ένιωθα τυχερή που ως νέα μαμά δεν είχα καμιά απώλεια από φίλες.

Μετά χωρίσαμε.

Τα υλικά μοιράστηκαν επώδυνα μεν αλλά με συνοπτικές διαδικασίες. Με τους φίλους όμως τι γίνεται; Μοιράζονται και οι φίλοι;

Ένα χρόνο μετά βλέπω πως δεν μοιράζονται. Με όλους μιλάμε, βρισκόμαστε, κάνουμε λίγο παρέα καμιά φορά, κυρίως με αφορμή τα παιδιά. Από φίλοι όμως έγιναν γνωστοί ή καλύτερα πρώην κοινοί φίλοι.

Οι άντρες απ' την αρχή ένιωθαν άβολα. Και τους καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο εγχείρημα οι ίσες αποστάσεις και καταλήγουν αποστάσεις ασφαλείας. Απομακρύνεσαι τόσο όσο να νιώθεις ασφαλής ότι τίποτα που θα πεις ή θα κάνεις δεν θα φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση και καταλήγεις να μην μπορείς να μιλήσεις ουσιαστικά.

Οι κοπέλες με ξάφνιασαν περισσότερο, με εκείνες άλλωστε ήμουν πιο κοντά. Είδα πολλή φροντίδα και νιάξιμο αλλά είδα και ανασφάλεια και λίγο θυμό και σε μια περίπτωση κάτι πιο σκοτεινό, σαν υποψία ζήλιας, τόσο αδιανόητη και παράξενη που μου πήρε πολύ καιρό να την αντιληφθώ.

Και εγώ φυσικά που για πολύ καιρό δεν ήμουν καθόλου καλή παρέα, που είχα να αντιμετωπίσω τον δικό μου θυμό, την δική μου ζήλια για εκείνους που κατάφερναν να ξεπερνούν τα προβλήματα και να μένουν μαζί, που δεν ένιωθα άνετα σε μια παρέα ζευγαριών, που αλλάζω και ψάχνομαι και αναρωτιέμαι ξαφνικά για όσα πριν θεωρούσα δεδομένα και που δυσκολεύομαι συχνά να παρακολουθήσω την σκέψη μου, πόσο μάλλον να την επικοινωνήσω.

Και κάπως έτσι κατάλαβα και τις μαμάδες που παραπονιούντουσαν για τις χαμένες φίλες τους.




Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Εγώ τρώω αρακά

Σε μια σχέση χτίζεται σιγά σιγά ένα "εμείς".

Καμιά φορά αυτό το "εμείς" είναι εγώ και εσύ, δύο άνθρωποι ανεξάρτητοι και αυτόνομοι που επιλέγουμε να μοιραστούμε και να δημιουργήσουμε ένα "εμείς" που μας χωράει, μας κάνει καλύτερους, μας πολλαπλασιάζει και δεν ακυρώνει το "εγώ" και το "εσύ". Και τότε είναι ένα πολύ όμορφο "εμείς".

Άλλες φορές όμως αυτό το "εμείς" είναι πιο ασφυκτικό και αποπνικτικό, μπαίνεις και ξεχνάς το "εγώ" και το "εσύ", δεν μοιράζεσαι ουσιαστικά αλλά απορροφάσαι σ' ένα "εμείς" στο οποίο δεν διακρίνεις πια καλά καλά τον εαυτό σου, την συμμετοχή σου, τον άλλο. Και το "εμείς" σε καταπίνει.

Μερικά "εμείς" τελειώνουν.

Και τότε ανακαλύπτεις ξανά, συχνά μετά από πολλά χρόνια, πόσο συχνά μιλούσες, έγραφες, σκεφτόσουν - κυρίως - σε α'πληθυντικό.

Η καθημερινότητα μετά από ένα χωρισμό είναι μια απότομη αλλαγή από το α' πληθυντικό στο α' ενικό.

Τα "εμείς ξυπνάμε νωρίς", "εμείς τρώμε σπίτι το βράδυ", "εμείς βλέπουμε ειδήσεις στο τάδε κανάλι", "εμείς έχουμε δάνεια", "εμείς συνήθως τα Χριστούγεννα...", "εμείς δεν γιορτάζουμε τον Άγιο Βαλεντίνο", "εμείς παίρνουμε άδεια τον Ιούλιο" ανήκουν πια σε μια άλλη εποχή.

Πλέον "εγώ ξυπνάω αξημέρωτα", "εγώ τρώω τοστ για βράδυ", "εγώ δεν βλέπω ειδήσεις" ...τα εύκολα.

Και γίνονται και απορίες. "Τώρα τι θα κάνω τα Χριστούγεννα;" "Πότε να πάρω άδεια φέτος;", "Τι θα κάνω στην άδεια μου;" "Ποιος είναι ο Άγιος Βαλεντίνος;" "Πώς θα πληρώσω το δάνειο;"

Και με τέτοιες απορίες και πολύ σκέψη και πολύ δουλειά αρχίζεις σιγά σιγά να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου. Εκείνον που είχε χαθεί στο "εμείς".

Στην αρχή βέβαια απλώς ανταποκρίνεσαι, είναι τόσες οι αλλαγές, τόσα τα κύματα, που αρκεί να ανεβαίνεις που και που στην επιφάνεια για μια ανάσα. Με το χρόνο όμως έχει και μια χαρά αυτή η διαδικασία, μια μικρή χαρά ανάμεσα σε πόνο, θυμό, άγχη, ενοχές, αγωνίες, διακανονισμούς, προβλήματα.

Όλα αυτά τα γράφω για να δικαιολογήσω αυτήν τη μικρή χαρά και το αυθόρμητο χαμόγελο μου τις προάλλες μπροστά στο ράφι με τα κατεψυγμένα λαχανικά στο σούπερ μάρκετ. Γιατί "εμείς" δεν τρώγαμε αρακά. Αλλά "εγώ" τρώω αρακά. Και είναι νόστιμος!


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Single parents blogging


Aν έγραφα στα αγγλικά θα μου ήταν λίγο πιο εύκολη η αρχή αυτής της ανάρτησης.

Γράφεις ένα single mum και αρκεί.

Ελληνικά πως να τα πω; Βαθύπλουτη η γλώσσα αλλά εδώ λίγο με στενεύει.

Το "ελεύθερη" απορρίπτεται καθώς η ελευθερία ουδεμία σχέση έχει με την "σχέση" ή το γάμο.

Το "διαζευγμένη" δεν είναι καν ακριβές, χρειάζεται το χρόνο του και την διαδικασία του.

Το "σε διάσταση" εκτός του ότι είναι κακόηχο ενέχει και μια ιδέα προσωρινού, εδώ όμως τα πράγματα είναι οριστικά.

Ενώ στα αγγλικά με το single, πέντε γραμματάκια όλα κι όλα και τελειώνεις.

Δεν υπάρχουν single mums bloggers στην Ελλάδα;Single dads? Ή εγώ δεν τους έχω εντοπίσει; Διαβάζω blogs πολύ καιρό για να μην τους έχω δει, υπάρχει και το ωραιότατο Μικροί Μεγάλοι που θα τους είχε βρει άλλωστε. Όμως στο σχετικό tag υπάρχουν άρθρα ειδικών, χρήσιμα και αυτά αλλά ελάχιστο real life.

Οι λόγοι φαντάζομαι είναι πάνω κάτω οι ίδιοι, αυτοί που με έκαναν και μένα να μην βάλω την φωτογραφία μου δίπλα στο ονοματάκι μου. Είσαι στην Ελλάδα, αν είσαι και στην επαρχία ακόμα χειρότερα, αν θες να βγάλεις τα σώψυχα και τα άπλυτα στην φόρα και να πεις τι σημαίνει στην καθημερινότητα ο χωρισμός, το διαζύγιο και τα συνεπακόλουθα τους, μάλλον δεν θες να σε διαβάσει ο πρώην, οι συγγενείς και οι γείτονες. Ή τουλάχιστον δεν θες να σε αναγνωρίσει.

Στο εξωτερικό οι single parent bloggers  είναι κατηγορία από μόνες τους! Και τι κατηγορία! Από "σκοπός της ζωής μου είναι να εξευτελίσω τον τρισκατάρατο ex στα πέρατα του κόσμου", μέχρι "συμβουλές για post divorce dates" και φυσικά όλες τις ανασφάλειες, τα άγχη, τις απορίες που κάθε γονιός έχει! Πολλοί από αυτούς γράφουν χρόνια και τους παρακολουθούμε να ξαναπαντρεύονται, να αποκτούν πλέον μικτές οικογένειες, με νέες δομές και νέους προβληματισμούς, αλλά και με τόση αλήθεια!

Single parents φυσικά δεν είναι μόνο όσοι παντρεύτηκαν, έκαναν παιδάκι χώρισαν, αλλά και τόσοι άλλοι που δεν παντρεύτηκαν ποτέ, που χήρεψαν, που απέκτησαν παιδί με δωρεά σπέρματος 'η που υιοθέτησαν.

Η δικιά μου εδώ η διαδικτυακή βαρκούλα δεν σκοπεύω να είναι "a single parent blog" μόνο, αλλά επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα και ακόμα είμαστε στις συστάσεις, θα είναι και αυτό.

ΥΓ: Διαβάζετε blogs σε άλλη γλώσσα;

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Μαμά θα με πάρεις εσύ σήμερα;

Ξυπνάμε, τρέχουμε, φιλιόμαστε, αγκαλιαζόμαστε, φωνάζουμε, ψάχνουμε τα πράγματα μας, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.

Ξεκινάμε, στάση για να αφήσω το φραουλόπλασμα στην κυρία που την κρατάει τις - πολλές - ώρες της δουλειάς.

Φιλάκι και θα τα πούμε το απόγευμα μωρό μου. "Μαμά θα με πάρεις εσύ σήμερα;"

Ναι αγάπη μου, σήμερα εγώ, αύριο ο μπαμπάς, την Τετάρτη εγώ κλπ κλπ

Με τον μπαμπά του φραουλοπλάσματος δεν ζούμε μαζί εδώ και ένα χρόνο περίπου.

Κι έτσι το φραουλόπλασμα, ούτε τριών ακόμα, ξέρει τις μέρες της βδομάδας και ποια μέρα την παραλαμβάνει ποιος.

Ξέρει ότι αν δεν βρίσκουμε κάποιο παιχνίδι, το έχει ξεχάσει στο σπίτι του μπαμπά.

Δεν έχει κλάψει ούτε μια φορά όταν την φέρνει ο μπαμπάς της, ή την πάω εγώ σ' αυτόν. Δεν έχει πει ούτε μια φορά "δεν θέλω να πάω/δεν θέλω να έρθω" και είναι παράξενο.

Ίσως επειδή έτσι έμαθε, δεν ξέρει ότι υπάρχει κ άλλος τρόπος. Είναι το ίδιο δεδομένο για εκείνη το ότι η μαμά έχει το σπίτι της και ο μπαμπάς το δικό του κι εκείνη δύο σπίτια, όσο δεδομένο το ότι έχει μαμά και μπαμπά. Ή πάλι ίσως έτσι νομίζω εγώ. Φαντάζομαι όσο μεγαλώνει και εκφράζεται καλύτερα θα μπορώ να καταλάβω καλύτερα τι νιώθει και τι σκέφτεται.

Ξέρω πως είναι να μην ζουν μαζί ο μπαμπάς και η μαμά και από την θέση του παιδιού. Ήμουν όμως αρκετά μεγαλύτερη.

Άκουσα πολλές φορές τη φράση "παιδί χωρισμένων γονιών" και έκανα μεγάλη προσπάθεια να διαφοροποιηθώ απ' τους συνειρμούς που δημιουργούσε.

Ελπίζω να έχουν αλλάξει λίγο τα κλισέ και το φραουλόπλασμα να καταλάβει και να ξέρει βαθιά ότι έχει μεγάλη σημασία να είσαι "παιδί ευτυχισμένων γονιών".


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Αναπνοή και ...βουτιά!

Γεια σας και καλωσήρθατε!

Αναπνοή και βουτιά στα νερά της μπλογκόσφαιρας...εκεί που έτσι κι αλλιώς κολυμπάω καιρό τώρα ως αναγνώστρια!

Σειρά μου λοιπόν να ανοίξω εδώ το δικό μου σπιτικό που δεν θα' ναι ακριβώς σπιτικό αλλά βαρκούλα και θα πλέει!

Sailing για την αίσθηση του ταξιδιού στην θάλασσα, που τόσο αγαπώ

Hearts για την αγάπη ως κινητήριο δύναμη για τα πάντα

Lemons για τα λεμονάκια που συλλέγω απ' την ζωή αλλά κυρίως για τις υπέροχες λεμονάδες, λεμονόπιτες και λικέρ λεμονιού που προσπαθώ να τα κάνω

και

Strawberry για τη μικρή μου φραουλίτσα, το λατρεμένο φραουλόπλασμα στην δική μας διάλεκτο, ναι την κόρη μου!

Αυτό το ταξίδι έχει σίγουρα ξεκινήσει και έχει προορισμό, ελπίζω να το μοιραστούμε!

Υγ. Επειδή το ταξιδάκι ξεκίνησε λίγο άτσαλα κ για λόγους άλλους που θα τα πούμε εν καιρώ, στην ανωνυμία η καπετάνισσα προς το παρόν.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...