Αυτό το καλοκαίρι!

Και τι δεν είχε αυτό το καλοκαίρι!

Βόλτες, μπάνια, φαγητά και ποτά. Κυρίως ποτά. Και μια υπέροχη φωτιά στην παραλία!

Φιλενάδες αγαπημένες, γυναικοπαρέες και ατέλειωτες συζητήσεις και αναλύσεις και φιλοσοφίες σε συναντήσεις για καφέ που τέλειωσαν με καφέ το επόμενο πρωί.

Φίλους και φίλες που ήρθαν από μακριά για να μας συναντήσουν και μου έδωσαν τόσο μεγάλη χαρά!

Πολλές (για τα μέτρα μας) μέρες με τα αδερφάκια μου, ειδικά με τον μονάκριβο μας, που τόσο μου είχε λείψει!

Πολύ πάρα πολύ χρόνο μακριά από το φραουλόπλασμα (που έκανε long vacations με τον χερφάδερ). Μου έλειψε αλλά νομίζω ότι ήταν το καλύτερο για εκείνη υπό τις περιστάσεις, και τελικά μου έκανε και μένα καλό όλος αυτός ο διαθέσιμος χρόνος.

Είχε δυο μέρες όλες κι όλες στο αγαπημένο νησάκι, ταξίδι με το πλοίο το πρωί και κατευθείαν γραφείο. Και μια παρέα τόσο απίθανη ώστε να μείνει η ατάκα «ποιοι είμαστε, που είμαστε, με ποιους είμαστε;»

Και μετά είχε τρελές αγάπες με το φραουλόπλασμα και πολλές οικογενειακές στιγμές, παγωτά, ποδήλατα, κούνιες και πλατεία.

Κι ακόμη ένα νησί, διαφορετικό αλλά όμορφο κι αυτό.

Είχε και συναυλίες, Μιλτάκο, Χαρούλη, Νατασούλα, όλοι τόσο αγαπημένοι!

Είχε και δύο απίστευτες βραδιές μεθυσιού και ξεσαλώματος.

Μια πριν το δεκαπενταύγουστο σε κλαμπάκι της παραλιακής να βρέχουμε ποδαράκια στην θάλασσα μετά το κλείσιμο και να τραβάμε βίντεο στο αυτοκίνητο στην επιστροφή με ηχητική υπόκρουση το «Είναι επικίνδυνα εδώ» (ναι του Χατζηγιάννη) σε ζωντανή/κυριολεκτική εκτέλεση.

Και μία σε κάτι μπουζούκια, στο τελευταίο μέρος στον κόσμο όπου περίμενα να υπάρχουν μπουζούκια ή καλύτερα να πάω σε μπουζούκια, όπου ο χρόνος είχε μείνει πίσω σε άλλη δεκαετία και οι άνθρωποι έσπαγαν πιάτα (ποτέ στην ζωή μου δεν είχα δει ξανά να σπάνε πιάτα σε μαγαζί, νόμιζα ότι αυτό γινόταν μόνο παλιά και στις ταινίες).

Τι ωραία που ήταν! 

Αυτά τα λίγα για αλλαγή κλίματος από το τελευταίο ποστ (ναι ξεθύμωσα)! Ας απολαύσουμε τον ήλιο και αυτό το σαββατοκύριακο κι ας είναι γεμάτος όλος ο χρόνος χαρούμενες στιγμές!