Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Πάρτυ γενεθλίων post divorce

Τα 1α γενέθλια της φραουλίτσας ήταν υπερπαραγωγή. Στο σπίτι με πολύ κόσμο και μένα σε έξαρση δημιουργικότητας με χειροποίητα τα πάντα προσκλητήρια, δωράκια, φαγητά, γλυκά, εκτός της τούρτας. Είχαν αρχίσει βέβαια να φαίνονται ήδη τα πρώτα συννεφάκια στον γάμο, αλλά ήμουν στο στάδιο της άρνησης μάλλον και στο "φάση είναι θα περάσει".



Τα 2α γενέθλια γιορτάστηκαν λίγο πιο συνοπτικά, χωρίς ετοιμασίες, οι αποφάσεις είχαν ληφθεί αλλά δεν είχαν ανακοινωθεί και τεθεί σε εφαρμογή. Πάρτυ όμως έγινε. Σχεδόν στον αυτόματο, όπως γίνονταν όλα εκείνη την περίοδο.



Τα 3α γενέθλια ήταν πριν λίγες μέρες. Θα ήταν πλέον τα πρώτα γενέθλια στην μετά τον χωρισμό εποχή και απαιτείτο σκέψη και οργάνωση. 

Σ' αυτές τις περιπτώσεις όπως το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον έχεις τις εξής επιλογές: Κοινό πάρτυ, πάρτυ μόνο με την μαμά (και ίσως και άλλο πάρτυ με τον μπαμπά), καθόλου πάρτυ. Το "καθόλου πάρτυ" το απέρριψα αμέσως. Τα γενέθλια του παιδιού ήθελα να τα γιορτάσουμε και να τα χαρεί.

Η δική μου προτίμηση ήταν το κοινό πάρτυ. Εντάξει αλλά αυτό προϋποθέτει να συμφωνεί και ο χερφάδερ. Και εδώ αρχίζει να απαιτείται σχέδιο. 


Αφού έχω διαβάσει, μελετήσει και δοκιμάσει διάφορες μεθόδους για την αντιμετώπιση θεμάτων που πρέπει ή θα ήθελα να συζητάω με τον χερφάδερ κατέληξα ότι αυτό που επιτυγχάνει με καλύτερο ποσοστό είναι η "business" αντιμετώπιση. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε μια δουλειά, η οποία είναι να μεγαλώσουμε ένα παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Δεν χρειάζεται να είμαστε φίλοι, δεν ξέρω καν αν γίνεται, δεν χρειάζεται να τα πηγαίνουμε καλά, αν και θα ήταν ευχάριστο, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε πάντα, αρκεί να είμαστε συνέταιροι και συνεργάτες στον κοινό στόχο.

Σε αυτό το πλαίσιο της business αντιμετώπισης πολύ μεγάλη βοήθεια προσφέρει η γραπτή επικοινωνία. Μένεις επί του θέματος, έχεις χρόνο να πάρεις αναπνοές, να βρίσεις, να φωνάξεις και να απαντήσεις λίγο αργότερα εντελώς διαφορετικά απ' ότι θα απαντούσες σε μια προφορική συνομιλία. 

Οργάνωση γενεθλίων με e-mail λοιπόν. Με συνομιλητή έναν συνεργάτη στην διοργάνωση του event στην προκειμένη περίπτωση, μετά την επιβεβαιώση ότι και εκείνος προτιμούσε κοινό πάρτυ.

Επιλογή χώρου, καλεσμένων, οικονομικός διακανονισμός, όλα αποτυπώθηκαν σε πολλαπλά e-mail.

Και πήγε καλά. Πολύ καλά υπό τις περιστάσεις θα έλεγα. 

Η μικρή το καταχάρηκε! Φόρεσε και την στολή της καθώς ήταν μασκέ το πάρτυ, έσβησε τα κεράκια 4 φορές και με μεγάλη ευχαρίστηση θα συνέχιζε. Οι μικροί καλεσμένοι έπαιξαν πολύ, οι μεγάλοι ήπιαν τον καφέ τους, φάγαμε και φύγαμε.

Υπήρχε μια αμηχανία και ένα αρχικό μουδιασματάκι αλλά όλα εξελίχθηκαν ομαλά.

Και βγήκαν φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες και με τους τρεις μας μαζί χαμογελαστούς. Όπως θα γινόταν και σε κάποιο επαγγελματικό πρότζεκτ στο οποίο οι πρωταγωνιστές φωτογραφίζονται χαμογελώντας ανεξαρτήτως της μεταξύ τους σχέσης.

Κι αυτές οι φωτογραφίες φυλάσσονται γιατί κανείς δεν ξέρει πως θα είναι τα επόμενα γενέθλια.

Σκέφτομαι καμιά φορά τι θα γίνει αν ένας απ' τους δυο μας ξαναπαντρευτεί ή τελοσπάντων έχει μια νέα "σοβαρή" σχέση ή αν κάνει άλλα παιδιά. Ίσως να είναι πιο δύσκολες οι "κοινές" εμφανίσεις, ίσως όμως και όχι. 

Πιστεύω πως η φραουλίτσα δικαιούται να έχει "οικογενειακές" στιγμές και "οικογενειακές" φωτογραφίες και όσο περνά απ' το χέρι μου και οι συνθήκες το επιτρέπουν κινούμαι σε αυτήν την κατεύθυνση. 


Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Αλλαγές

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η ζωή μου έχει αλλάξει ριζικά.



Δεν είναι μόνο ο χωρισμός, η αλλαγή κατοικίας, η ανασφάλεια του να είμαι μόνη μετά από πάρα πολλά χρονιά, οι έγνοιες, οι ανησυχίες και όσα άλλα τον ακολούθησαν. Είναι η αλλαγή από μια ζωή λίγο πολύ τακτοποιημένη, σε μια ζωή στην οποία η μόνη βεβαιότητα είναι ότι θα έχει πολλές ακόμα αλλαγές.



Το 2012 μπορεί να μην τελείωσε ο κόσμος, για μένα σίγουρα όμως τελείωσε ο κόσμος όπως τον ήξερα και τον αντιλαμβανόμουν.



Άκουσα να λένε πως καμιά φορά χρειάζεται ένα γερό σοκ, ένα μεγάλο χαστούκι για να επαναπροσδιορίσεις τον τρόπο ζωής σου, τις σκέψεις σου, τις αξίες σου, τα όνειρα σου και τα θέλω σου. Για μένα αυτό ήταν μάλλον ο χωρισμός και ειλικρινά χαίρομαι που ήταν αυτό (αν ήταν όπως το αντιλαμβάνομαι) και όχι κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα ή θέμα υγείας. Πάντως πιστεύω πως σε 18 μήνες μεγάλωσα, άλλαξα και αλλάζω ακόμα.



Πέρασα δύσκολα αλλά και ανέλπιστα καλά, είχα πολλές κακές αλλά και πολλές καλές στιγμές, ασχολήθηκα πάρα πολύ με μένα και μου υποσχέθηκα να συνεχίσω να το κάνω. Έζησα καταστάσεις που ποτέ δεν φανταζόμουν, η καθημερινότητα έγινε ξαφνικά συναρπαστική και ενδιαφέρουσα με πολύ δραματικούς τόνους κατά περιόδους, αλλά και με ευχάριστες ανακαλύψεις και επλήξεις. Πολλά άρθρα που έχουν γραφτεί για την περίοδο μετά από ένα χωρισμό αλλά και σχετικές αναρτήσεις στα ιστολόγια χωρισμένων μαμάδων που έτυχε να διαβάσω κάνουν λόγο για συναισθηματικό roller coaster. Και επιβεβαιώνω ότι ακριβολογούν. Άλλοτε έντονη θλίψη κ άλλοτε ξαφνική χαρά, άλλοτε υπερδραστήρια και άλλοτε αδυναμία ακόμα και για τα απαραίτητα. Η βόλτα λένε δεν διαρκεί για πάντα, αλλά διαρκεί αρκετά.



Πάνω που νόμιζα ότι κατέβηκα από το τρενάκι λοιπόν και άρχισα να ισορροπώ, να κάνω τα πλάνα μου, να φτιάξω κι αυτό το ιστολόγιο που όλο ανέβαλα, να επανέλθω τελοσπάντων σε μια ρουτίνα, φαίνεται πως είμαστε και πάλι ενώπιον νέων αλλαγών!



Δεν είναι κάτι που μπορώ προς το παρόν να γράψω, είναι περισσότερο αίσθηση δική μου παρά συγκεκριμένα γεγονότα που θα μπορούσα να αναφέρω και πιθανόν να κάνω και λάθος.



Κι αν δεν είναι άμεσα όμως οι αλλαγές όπως ψυχανεμίζομαι θα είναι σύντομα. Και δεν μπορώ να τις καθυστερήσω, να τις επιταχύνω ή να τις αποφύγω. Μπορώ μόνο να τις παρακολουθήσω, να προσαρμοστώ και να διασφαλίσω ότι θα μας βρουν εμένα και το φραουλάκι μαζί και χαμογελαστές.



Νομίζω έμαθα καλά το μάθημα πως οι αλλαγές είναι αναπόφευκτες, και η ζωή πάντα συνεχίζεται!




Καλό τριήμερο να έχουμε όλοι, φιλιά!

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Άμπρα κατάμπρα!

Ανυπομονούσα για αυτήν την στιγμή πολύ καιρό!

Λίγο πριν το φρουτάκι μου γίνει δύο, είχα δει σ'αυτό το μπλογκ την ιδέα για την συνέντευξη γενεθλίων. Είναι μια παράδοση που ήθελα πολύ να δημιουργήσουμε αλλά έπρεπε να περιμένω!

Φέτος λοιπόν ενόψει των τρίτων γενεθλίων, βρήκα μια ώρα που είχε κέφι το παιδάκι μου, πήρα μπλοκ και στυλό, ύφος απορημένο και ξεκίνησα....

- Αγάπη μου, θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα και θα τα γράφω για να τα θυμόμαστε όταν μεγαλώσεις, εντάξει;

 - Τι;

- Αγάπη μου, θα σε ρωτήσω κάποια πράγματα και θα τα γράφω για να τα θυμόμαστε όταν μεγαλώσεις, εντάξει;

- Γιατί;

- Επειδή θέλω να μου πεις, θέλω να ξέρω

- Γιατί;

- Επειδή θα είναι ωραία νομίζω όταν μεγαλώσεις να θυμόμαστε τι έλεγες όταν ήσουν τριών.

- Τώρα δεν είμαι τριών, δεν έκανα ακόμα το πάρτυ μου (θα γίνει τριών όταν σβήσει τρία κεράκια, ούτε ώρα νωρίτερα)

- Εντάξει αγάπη μου, όταν ήσουν σχεδόν τριών. 

- Μαμά μετά θα μεγαλώσω κι άλλο;

- Ναι χαρά μου

- Και θα μπεις στην κοιλίτσα μου να σε γεννήσω; (αυτό μας έχει μείνει από - αποτυχημένη μάλλον -απόπειρα να της εξηγήσω ότι ήταν στην κοιλίτσα μου και μετά την γέννησα, πρέπει να με γεννήσει κι αυτή να πατσίσουμε)

- Όχι αγάπη μου, όμως μπορεί να μπει στην κοιλίτσα σου ένα άλλο μωράκι, όταν γίνεις πολύ μεγάλη

- Όταν γίνω 4;

- Πιο μεγάλη

- Γιατί;

...τέλος συζήτησης, αντιπερισπασμός, θα ρωτάω απευθείας

- Ποίος είναι ο πιο καλός σου φίλος; 

- Αγόρι; (επιμένει)

- Ναι (ενώ σκέφτομαι να τα παρατήσω)

- Α, ο Σ. (με απάθεια)

- Και η πιο καλή σου φίλη;

- Η Ε. (επίσης με απάθεια)

- Ποίο χρώμα σου αρέσει πιο πολύ;

- Το μωβ, εσένα; (με μια ανάσα)

- Το ροζ

- Εμένα το μωβ

- Ποίο φρούτο σου αρέσει πιο πολύ;

- Το μήλο. Μαμά;

- Ναι

- Τι γράφεις;

- Αυτά που μου απαντάς

- Θέλω να γράψω κι εγώ

- Εντάξει

(φέρνω χαρτιά και μολύβια)

- Όχιιιιι, θέλω στυλό δεν θέλω μολύδια

- Ορίστε και στυλό

- Μαμά δεν θα γράψω στον τοίχο ε; (ζαβολιά προηγούμενης εβδομάδας)

- Μόνο στο χαρτί γράφουμε

- Σωστά (τι ακούω η μάνα)

- Ποίο παιχνίδι σ'αρέσει πιο πολύ να παίζεις;

- Οι πλαστελίνες (ήμουν σίγουρη)

- Ποίο παιδικό σου αρέσει να βλέπεις; 

- Ο Μίκυ μαμά, αυτός που έχει το club (το μόνο club που έχω δει μετά το παιδί)

Συνειδητοποιώ ότι έχω καταφέρει να κάνω 6 από τις 20 ερωτήσεις και παίρνω απόφαση ότι για τα τρίχρονα 10 ερωτήσεις είναι αρκετές.

Επιταχύνω και ψάχνω αυτές που θεωρώ πιθανόν να απαντήσει εύκολα και αυθόρμητα

- Που θες να πηγαίνεις βόλτα;

- Στο πάρκο και στο μπαμπά (χωρίς σχόλιο)

-  Πιο βιβλίο σ' αρέσει να διαβάζουμε;

- Τη Δόνα Τερηδόνα

- Ποία ρούχα σου αρέσουν πιο πολύ; 

- Τα ρούχα μου αρέσουν πολύ (καλό είναι αυτό μάλλον)

- Ποίο τραγούδι σου αρέσει πιο πολύ; 

- Το Άμπρα Κατάμπρα! Άντε πες το μου! Έλα μαμά! Άμπρα κατάμπρα, για αυτόν τον άντρα....τι λέει μετά; (μια από τις αυτοσχέδιες αποκριάτικες στολές μας για φέτος είχε ραβδάκι, καθώς το κουνούσε η μικρή είπε "άμπρα κατάμπρα" και εγώ αυθορμήτως τραγούδησα αυτό το ...τραγούδι. Το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την μουσική που ακούω και που είχα να ακούσω κ από τότε που κυκλοφόρησε μάλλον. Αλλά το τραγούδησα. Μια φορά μόνο και τον πρώτο στίχο που θυμόμουν, δηλαδή "άμπρα κατάμπρα για αυτόν τον άντρα λαλαλαλαλα". Τόσο πολύ ενθουσιάστηκε το παιδί μου που απαιτούσε να το λέω συνεχώς και να θυμηθώ και τι λέει παρακάτω. Όταν το είδαμε στο youtube της άρεσε ακόμα περισσότερο. Τραγουδιέται σπίτι μας τουλάχιστον πεντάκις ημερησίως και ελπίζω να ξεχαστεί σύντομα. Ηθικό δίδαγμα, προσέχετε τι τραγουδάτε!)





Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Βραβεύσεις!

Άνεμος απονομών και βραβεύσεων φυσάει στην μπλογκογειτονιά!

Αν είχα αποφασίσει να γράφω επωνύμως και με φωτογραφικό υλικό, θα φορούσα ένα από τα βραδινά μου outfits που πιάνουν χώρο στην ντουλάπα και θα συνόδευα κάθε βραβείο με φωτογραφία! 

Προς το παρόν γλιτώνετε το φωτορεπορτάζ!

Έλαβα από την Αντιγόνη από το Inventive mommy  το 




Πριν την απονομή να σημειώσω ότι η Αντιγόνη με αφορμή την ανάρτηση της Κατερίνας των Καπα για την ημέρα της γυναίκας πήρε την πρωτοβουλία να μας οργανώσει για την αποστολή βοήθειας στις μητέρες που ζουν με τα παιδιά τους στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα. Είναι αξιέπαινη και την συγχαίρω κι από εδώ! Οι ανάγκες είναι πολλές και αφορούν στοιχειώδη είδη υγιεινής, οργανωνόμαστε για το σκοπό αυτό στο Inventive Mommy.
Οι όροι για το συγκεκριμένο βραβείο είναι απλοί, τοποθετείτε στο ποστ κ το δίνετε σε 5 blogs με λιγότερους από 200 followers, ειδοποιώντας σχετικά! 
Απονομή με τα φιλιά μου και ευχές να τους χιλιάσετε τους followers!!!
Στo Nurturing a flower όπου η Γωγώ γράφει υπέροχες αναρτήσεις με αφορμή την μητρότητα αλλά και προτείνει ιδέες για δημιουργικό παιχνίδι. 
Στην Αννιώ η οποία μεταξύ άλλων φτιάχνει υπέροχα μαξιλαράκια με μεράκι και γούστο!

Στο 2 boys + Hope όπου η μαμά Ελπίδα γράφει για την ζωή με τα αγόρια της και όχι μόνο.

Στο Mommy in Hapiness, την Μαριαντίνα, μια ακόμα μαμά - blogger που ζει στην Ελβετία.

Στο 4seasons, της πολύ γλυκιάς Γεωργίας, γνωστής πλέον και ως δημιουργού του επιτυχημένου παιχνιδιού των ημερών Hi-5!

Από την Αννιώ   εντωμεταξύ παρέλαβα το 



Με τις τέσσερις ερωτήσεις του: 

1) Ποια blogs επισκέπτεσαι συνήθως;

Όσα ακολουθώ και πολλά πολλά ακόμη, τα περισσότερα γραμμένα στα αγγλικά για θέματα σχετικά με την μητρότητα, τις μονογονεϊκές οικογένειες, την προσωπική βελτίωση, την απλούστευση της ζωής και άλλα!

2) Γιατί δημιούργησες το blog σου;

Γιατί μετά από πολύ καιρό ως τακτική αναγνώστρια άλλων blogs ένιωσα πως είχα κάτι να μοιραστώ και πως αυτή η γειτονιά είχε χώρο για ακόμη ένα σπιτικό.

3) Ποια είναι τα αγαπημένα σου θέματα;

Τα μαμαδίστικα και όσα έχουν να κάνουν με το πως μπορείς να βελτιώσεις την ζωή σου από κάθε άποψη.

4) Ποια λέξη χρησιμοποιείς πάντα στο blog; 

Αυτή είναι πολύ ωραία ερώτηση αλλά το σπιτάκι μου εδώ είναι ολόφρεσκο κ ακόμα δεν έχω βρει χαρακτηριστική λέξη που να χρησιμοποιώ πάντα. Ίσως αργότερα.

Λίγο πριν ολοκληρώσω την ανάρτηση είδα ότι το πιο πάνω βραβείο μου χάρισε και η Μαριαντίνα, στην οποία έχω ήδη επίσης κάνει απονομή, κάπου εδώ γίνεται σικέ ή βραβειοκατάσταση αγαπημένες μου και έτσι δεν θα κάνω νέα απονομή για σήμερα. Θεέ των μπλογκοβραβείων συγχώρεσε με.

Πριν το τέλος να ευχαριστήσω και την Σοφία από το γεμάτο ιδέες Share your Likes μου χάρισε αυτό


για το οποίο έγραψα πολύ πρόσφατα εδώ.




Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Single mum σημαίνει...

Ζω μόνη μου με ένα τρίχρονο φραουλάκι σημαίνει κάνουμε τα πάντα μαζί, ξυπνάμε, ετοιμαζόμαστε, μαγειρεύουμε, τρώμε, καθαρίζουμε, διαβάζουμε, παίζουμε, χαζεύουμε, τραγουδάμε, χορεύουμε, πάμε για ψώνια, στις κούνιες, σε γενέθλια και γιορτές, κοιμόμαστε, καμιά φορά ακόμα και μπάνιο κάνουμε μαζί. Δεν υπάρχει καθόλου η επιλογή "απασχόλησε λίγο εσύ το παιδί να κάνω..." ένα ντουζ, ένα τηλέφωνο, ένα τσιγάρο που λέει ο λόγος.


via


Σημαίνει πλήρη ευθύνη για ένα σπίτι, όλες ανεξαιρέτως οι δουλειές που πρέπει να γίνουν, μαγείρεμα, καθάρισμα, μικροεπιδιορθώσεις, λογαριασμοί, τράπεζες, ασφάλειες, εφορίες κλπ κλπ γίνονται από μένα και μόνο. 

Σημαίνει να διαβάζω οδηγίες χρήσης, να στήνω μικροέπιπλα, να αλλάζω λάμπες, να έχω δικό μου σετ εργαλείων (δεν βρήκα "κοριτσίστικη" εργαλειοθήκη όμως και τα κατσαβίδια απ' ότι είδα δεν βγαίνουν σε ροζάκι). Σημαίνει ότι πρέπει να μάθω ακόμα μια ξένη γλώσσα, την γλώσσα που μιλάνε οι μηχανικοί αυτοκινήτων, με την οποία είχα πρόσφατα μια πρώτη γνωριμία.

Σημαίνει ακόμα ότι έχω κάποια απογεύματα ή σαββατοκύριακα χωρίς το παιδί, τα οποία άλλοτε φαίνονται μικρά και δεν χωράνε με τίποτα τις εκκρεμότητες και τα πράγματα που πρέπει να γίνουν και άλλοτε μοιάζουν τεράστια, άδεια και βαρετά.

Σημαίνει ότι δεν νιώθω πλέον το ίδιο καλά κάνοντας παρέα με ζευγάρια με παιδιά, δεν μπορώ να ενταχθώ όμως και εύκολα στις παρέες των αδέσμευτων φιλενάδων. Ή κατά περιόδους μπορεί να τα κάνω και τα δύο εναλλάξ σε σημείο που να νιώθω ότι ζω δύο ξεχωριστές ζωές.

Σημαίνει ότι το σπίτι που την μέρα είναι ένα πολύβουο μικρό τρελοκομείο με τραγούδια, παιχνίδια και φωνές, από την ώρα που κοιμάται το φραουλάκι και μετά είναι εκκωφαντικά ήσυχο, δεν υπάρχει κάποιος να πεις μια βλακεία, να γκρινιάξεις, να γελάσεις, κυρίως να κουκουβαγίσεις ανελέητα για ένα νέο μικρό - τεράστιο επίτευγμα του φραουλακίου.

Και καμιά φορά αυτό είτε το επέλεξες, είτε όχι είναι λιγάκι δύσκολο και κουραστικό.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Ανάσες, ασκήσεις ψυχραιμίας και βραβείο


Είχα σκεφτεί να κάνω μια πολύ χαρωπή ανάρτηση σήμερα.

Η Τζωρτζίνα από το "Προφανώς θα αδυνατίσω" με καλοδέχτηκε σ' αυτήν την νέα γειτονιά με πολύ κολακευτικά λόγια και με το πρώτο μου μπλογκοβραβείο.



Θα έγραφα λοιπόν 11 από τα αμέτρητα πράγματα που δεν ξέρετε για μένα, με γερή δόση χιούμορ και εστιάζοντας στα θετικά για να με συμπαθήσετε και να με διαβάζετε.

Όμως η εβδομάδα ξεκίνησε δύσκολα, με αναποδιές, ασυνεννοησίες, άσκοπους διαπληκτισμούς και νεύρα.

Γενικά απεχθάνομαι τους καυγάδες και τις εντάσεις, προτιμώ την ηρεμία μου από το να πείσω οποιονδήποτε για την άποψη μου και πολλές φορές εντελώς συνειδητά απέχω ή "χάνω" φαινομενικά απλώς επειδή δεν είμαι διατεθειμένη να σπαταλήσω χρόνο και ενέργεια.

Μετά τον χωρισμό κάνω πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να διατηρώ την σχέση μου με τον μπαμπά της μικρής σε όσο καλύτερο επίπεδο γίνεται, επιλέγοντας πολύ προσεκτικά ποια θέματα έχουν σημασία και σε ποια μπορώ να "χάσω" χωρίς κόστος αλλά ουσιαστικά με κέρδος, συναισθηματικό πάντα. 

Ακόμα και έτσι υπάρχουν στιγμές που ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Και μετά... ανάσες. 

Όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, όσο δύσκολα και αν φαίνονται, αν βγεις έξω, πάρεις μερικές βαθειές αναπνοές και αρχίσεις να εντοπίζεις και να μετράς αιτίες για να νιώθεις καλά, αντί λόγους να δικαιολογήσεις το πόσο άσχημα νιώθεις, αμέσως παρατηρείς την αλλαγή.

Η ευγνωμοσύνη είναι κατά την γνώμη μου από τις σπουδαιότερες αρετές. Το αντιλαμβάνεσαι συχνά ακούγοντας μια δυσάρεστη είδηση με την σκέψη "πόσο τυχερός είμαι που.... και πριν λίγο γκρίνιαζα για την ακαταστασία/το φαγητό/το διάβασμα κλπ κλπ"

via


Κι έτσι θα μοιραστώ μαζί σας έντεκα λόγους για τους οποίους αισθάνομαι ευγνώμων και πολύ τυχερή.

1. Έχω μια υγιή, υπέροχη, λατρεμένη, μονάκριβη κόρη και κάθε πρωί που ξυπνάει χαμογελώντας, μου χαμογελάει ο κόσμος. Σε κάθε της γέλιο, σε κάθε της κλάμμα, σε κάθε λέξη, κάθε μικρό κατόρθωμα και κάθε σκανταλιά προσπαθώ να θυμάμαι πόσο ευλογημένο είναι να έχεις και να μεγαλώνεις ένα παιδί.

2. Είμαι αρτιμελής, μέχρι τώρα δεν έχω αρρωστήσει ποτέ σοβαρά, αρρωσταίνω γενικά πολύ σπάνια ακόμα και με κρυολόγημα, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα πυρετό, οι αισθήσεις μου λειτουργούν κανονικά, δεν έχω πόνους περιόδου, πονοκεφάλους ή άλλα ενοχλητικά συμπτώματα .

3. Όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ πολύ είναι στην ζωή. Δεν έχω χάσει κανέναν αγαπημένο.

4. Έχω αδέρφια! Έχουμε πολύ καλή σχέση αν και ζούμε μακριά, κάθε μας συνάντηση είναι ένα μικρό πανηγύρι!

5. Έχω αγαπημένες αδερφικές φίλες, μια μικρή συμμορία κοριτσιών, κάθε μια από αυτές θα μπορούσε να είναι ξεχωριστή αριθμημένη παράγραφος!

6. Έχω μια δουλειά που μου προσφέρει οικονομική ανεξαρτησία και την δυνατότητα να μην στερούμαστε ο,τιδήποτε βασικό σε αυτήν την πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία.

7. Συνεργάζομαι με ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ και το κλίμα είναι φιλικό και ανθρώπινο.

8.Έμεινα έγκυος εύκολα, είχα καλή εγκυμοσύνη, γέννησα φυσιολογικά, θήλασα την κόρη μου σχεδόν αμέσως μόλις γεννήθηκε και για πολύ καιρό μετά.

9. Η κόρη μου εκτός από μένα έχει και τον μπαμπά της που την λατρεύει, φροντίζει κι εκείνος για τις ανάγκες της, περνά χρόνο μαζί της και συμμετέχει σε ό,τι την αφορά.

10. Έχω την δυνατότητα και το χρόνο να διαβάζω βιβλία, εφημερίδες, έρευνες, άρθρα και ιστολόγια.

11. Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν και μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν όσα γράφω εδώ.


 Ωραία, ήδη νιώθω αρκετά καλύτερα. 

Το βραβείο έχει απονεμηθεί και αναρτηθεί από τους περισσότερους που διαβάζω και όσοι δεν έχουν κάνει σχετική ανάρτηση μάλλον απλώς δεν ήθελαν οι άνθρωποι και λέω να μην τους ενοχλήσω.

via


Αντί βραβείου λοιπόν σας εύχομαι να θυμηθείτε  την επόμενη φορά που θα νιώσετε απογοητευμένοι, θυμωμένοι, λυπημένοι να βγείτε έξω, να αναπνεύσετε βαθειά και να πείτε "ευχαριστώ" όπου νομίζετε για όσα πολύτιμα έχετε.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...